86/11/22
5:23 ع
| حیدربابا ، ایلدیریملار شاخاندا | حیدربابا چو ابر شَخَد ، غُرّد آسمان |
| سئللر ، سولار ، شاققیلدییوب آخاندا | سیلابهاى تُند و خروشان شود روان |
| قیزلار اوْنا صف باغلییوب باخاندا | صف بسته دختران به تماشایش آن زمان |
| سلام اولسون شوْکتوْزه ، ائلوْزه | بر شوکت و تبار تو بادا سلام من |
|
منیم دا بیر آدیم گلسین دیلوْزه
|
گاهى رَوَد مگر به زبان تو نام من |
| حیدربابا ، کهلیک لروْن اوچاندا | حیدربابا چو کبکِ تو پَرّد ز روى خاک |
| کوْل دیبینَّن دوْشان قالخوب ، قاچاندا | خرگوشِ زیر بوته گُریزد هراسناک |
| باخچالارون چیچکلنوْب ، آچاندا | باغت به گُل نشسته و گُل کرده جامه چاک |
| بیزدن ده بیر موْمکوْن اوْلسا یاد ائله | ممکن اگر شود ز منِ خسته یاد کن |
|
آچیلمیان اوْرکلرى شاد ائله
|
دلهاى غم گرفته ، بدان یاد شاد کن
|
| بایرام یئلى چارداخلارى ییخاندا | چون چارتاق را فِکنَد باد نوبهار |
| نوْروز گوْلى ، قارچیچکى ، چیخاندا | نوروزگُلى و قارچیچگى گردد آشکار |
| آغ بولوتلار کؤینکلرین سیخاندا | بفشارد ابر پیرهن خود به مَرغزار |
| بیزدن ده بیر یاد ائلییه ن ساغ اوْلسون | از ما هر آنکه یاد کند بى گزند باد |
| دردلریمیز قوْى دیّکلسین ، داغ اوْلسون | گو : درد ما چو کوه بزرگ و بلند باد |
(4)
| حیدربابا ، گوْن دالووى داغلاسین ! | حیدربابا چو داغ کند پشتت آفتاب |
| اوْزوْن گوْلسوْن ، بولاخلارون آغلاسین ! | رخسار تو بخندد و جوشد ز چشمه آب |
| اوشاخلارون بیر دسته گوْل باغلاسین ! | یک دسته گُل ببند براى منِ خراب |
| یئل گلنده ، وئر گتیرسین بویانا | بسپار باد را که بیارد به کوى من |
| بلکه منیم یاتمیش بختیم اوْیانا | باشد که بخت روى نماید به سوى من |
(5)
| حیدربابا ، سنوْن اوْزوْن آغ اوْلسون ! | حیدربابا ، همیشه سر تو بلند باد |
| دؤرت بیر یانون بولاغ اوْلسون باغ اوْلسون ! | از باغ و چشمه دامن تو فرّه مند باد |
| بیزدن سوْرا سنوْن باشون ساغ اوْلسون ! | از بعدِ ما وجود تو دور از گزند باد |
| دوْنیا قضوْ-قدر ، اؤلوْم-ایتیمدى | دنیا همه قضا و قدر ، مرگ ومیر شد |
| دوْنیا بوْیى اوْغولسوزدى ، یئتیمدى | این زال کى ز کُشتنِ فرزند سیر شد ؟ |
(6)
| حیدربابا ، یوْلوم سنَّن کج اوْلدى | حیدربابا ، ز راه تو کج گشت راه من |
| عؤمروْم کئچدى ، گلممه دیم ، گئج اوْلدى | عمرم گذشت و ماند به سویت نگاه من |
| هئچ بیلمه دیم گؤزللروْن نئج اوْلدى | دیگر خبر نشد که چه شد زادگاه من |
| بیلمزیدیم دؤنگه لر وار ، دؤنوْم وار | هیچم نظر بر این رهِ پر پرپیچ و خم نبود |
| ایتگین لیک وار ، آیریلیق وار ، اوْلوْم وار | هیچم خبر زمرگ و ز هجران و غم نبود |
(7)
| حیدربابا ، ایگیت اَمَک ایتیرمز | بر حقِّ مردم است جوانمرد را نظر |
| عؤموْر کئچر ، افسوس بَرَه بیتیرمز | جاى فسوس نیست که عمر است در گذر |
| نامرد اوْلان عؤمرى باشا یئتیرمز | نامردْ مرد ، عمر به سر مى برد مگر ! |
| بیزد ، واللاه ، اونوتماریق سیزلرى | در مهر و در وفا ، به خدا ، جاودانه ایم |
| گؤرنمسک حلال ائدوْن بیزلرى | ما را حلال کن ، که غریب آشیانه ایم |
(8)
| حیدربابا ، میراژدر سَسلننده | میراَژدَر آن زمان که زند بانگِ دلنشین |
| کَند ایچینه سسدن - کوْیدن دوْشنده | شور افکند به دهکده ، هنگامه در زمین |
| عاشیق رستم سازین دیللندیرنده | از بهر سازِ رستمِ عاشق بیا ببین |
| یادوندادى نه هؤلَسَک قاچاردیم | بى اختیار سوى نواها دویدنم |
| قوشلار تکین قاناد آچیب اوچاردیم | چون مرغ پرگشاده بدانجا رسیدنم |
(9)
| شنگیل آوا یوردى ، عاشیق آلماسى | در سرزمینِ شنگل آوا ، سیبِ عاشقان |
| گاهدان گئدوب ، اوْردا قوْناق قالماسى | رفتن بدان بهشت و شدن میهمانِ آن |
| داش آتماسى ، آلما ، هیوا سالماسى | با سنگ ، سیب و بِهْ زدن و ، خوردن آنچنان ! |
| قالیب شیرین یوخى کیمین یادیمدا | در خاطرم چو خواب خوشى ماندگار شد |
| اثر قویوب روحومدا ، هر زادیمدا | روحم همیشه بارور از آن دیار شد |
(10)
| حیدربابا ، قورى گؤلوْن قازلارى | حیدربابا ، قُورى گؤل و پروازِ غازها |
| گدیکلرین سازاخ چالان سازلارى | در سینه ات به گردنه ها سوزِ سازها |
| کَت کؤشنین پاییزلارى ، یازلارى | پاییزِ تو ، بهارِ تو ، در دشتِ نازها |
| بیر سینما پرده سى دیر گؤزوْمده | چون پرده اى به چشمِ دلم نقش بسته است |
| تک اوْتوروب ، سئیر ائده رم اؤزوْمده | وین شهریارِ تُست که تنها نشسته است |
(11)
| حیدربابا ، قره چمن جاداسى | حیدربابا ، زجادّة شهر قراچمن |
| چْووشلارین گَلَر سسى ، صداسى | چاووش بانگ مى زند آیند مرد و زن |
| کربلیا گئدنلرین قاداسى | ریزد ز زائرانِ حَرَم درد جان وتن |
| دوْشسون بو آج یوْلسوزلارین گؤزوْنه | بر چشمِ این گداصفتانِ دروغگو |
| تمدّونون اویدوخ یالان سؤزوْنه | نفرین بر این تمدّنِ بى چشم و آبرو |
(12)
| حیدربابا ، شیطان بیزى آزدیریب | شیطان زده است است گول و زِ دِه دور گشته ایم |
| محبتى اوْرکلردن قازدیریب | کنده است مهر را ز دل و کور گشته ایم |
| قره گوْنوْن سرنوشتین یازدیریب | زین سرنوشتِ تیره چه بى نور گشته ایم |
| سالیب خلقى بیر-بیرینن جانینا | این خلق را به جان هم انداخته است دیو |
| باریشیغى بلشدیریب قانینا | خود صلح را نشسته به خون ساخته است دیو |
(13)
| گؤز یاشینا باخان اوْلسا ، قان آخماز | هرکس نظر به اشک کند شَر نمى کند |
| انسان اوْلان بئلینه تاخماز | انسان هوس به بستن خنجر نمى کند |
| آمما حئییف کوْر توتدوغون بوراخماز | بس کوردل که حرف تو باور نمى کند |
| بهشتیمیز جهنّم اوْلماقدادیر ! | فردا یقین بهشت ، جهنّم شود به ما |
| ذى حجّه میز محرّم اوْلماقدادیر ! | ذیحجّه ناگزیر ، محرّم شود به ما |
(14)
| خزان یئلى یارپاخلارى تؤکنده | هنگامِ برگ ریزِ خزان باد مى وزید |
| بولوت داغدان یئنیب ، کنده چؤکنده | از سوى کوه بر سرِ دِه ابر مى خزید |
| شیخ الاسلام گؤزل سسین چکنده | با صوت خوش چو شیخ مناجات مى کشید |
| نیسگیللى سؤز اوْرکلره دَیَردى | دلها به لرزه از اثر آن صلاى حق |
| آغاشلار دا آللاها باش اَیَردى | خم مى شدند جمله درختان براى حق |
(15)
| داشلى بولاخ داش-قومونان دوْلماسین | داشلى بُولاخ مباد پُر از سنگ و خاک و خَس |
| باخچالارى سارالماسین ، سوْلماسین ! | پژمرده هم مباد گل وغنچه یک نَفس |
| اوْردان کئچن آتلى سوسوز اولماسین ! | از چشمه سارِ او نرود تشنه هیچ کس |
| دینه : بولاخ ، خیرون اوْلسون آخارسان | اى چشمه ، خوش به حال تو کانجا روان شدى |
| افقلره خُمار-خُمار باخارسان | چشمى خُمار بر افقِ آسمان شدى |
(16)
| حیدر بابا ، داغین ، داشین ، سره سى | حیدربابا ، ز صخره و سنگت به کوهسار |
| کهلیک اوْخور ، دالیسیندا فره سى | کبکت به نغمه ، وز پیِ او جوجه رهسپار |
| قوزولارین آغى ، بوْزى ، قره سى | از برّة سفید و سیه ، گله بى شمار |
| بیر گئدیدیم داغ-دره لر اوزونى | اى کاش گام مى زدم آن کوه و درّه را |
| اوْخویئدیم : « چوْبان ، قیتر قوزونى » | مى خواندم آن ترانة « چوپان و برّه » را |
(17)
| حیدر بابا ، سولى یئرین دوْزوْنده | در پهندشتِ سُولى یِئر ، آن رشک آفتاب |
| بولاخ قئنیر چاى چمنین گؤزونده | جوشنده چشمه ها ز چمنها ، به پیچ و تاب |
| بولاغ اوْتى اوْزَر سویون اوْزوْنده | بولاغ اوْتى شناورِ سرسبز روى آب |
| گؤزل قوشلار اوْردان گلیب ، گئچللر | زیبا پرندگان چون از آن دشت بگذرند |
| خلوتلیوْب ، بولاخدان سو ایچللر | خلوت کنند و آب بنوشند و بر پرند |
(18)
| بىچین اوْستى ، سونبول بیچن اوْراخلار | وقتِ درو ، به سنبله چین داسها نگر |
| ایله بیل کى ، زوْلفى دارار داراخلار | گویى به زلف شانه زند شانه ها مگر |
| شکارچیلار بیلدیرچینى سوْراخلار | در کشتزار از پىِ مرغان ، شکارگر |
| بیچین چیلر آیرانلارین ایچللر | دوغ است و نان خشک ، غذاى دروگران |
| بیرهوشلانیب ، سوْننان دوروب ، بیچللر | خوابى سبک ، دوباره همان کارِ بى کران |
| حیدربابا ، کندین گوْنى باتاندا | حیدربابا ، چو غرصة خورشید شد نهان |
| اوشاقلارون شامین ئییوب ، یاتاندا | خوردند شام خود که بخوابند کودکان |
| آى بولوتدان چیخوب ، قاش-گؤز آتاندا | وز پشتِ ابر غمزه کند ماه آسمان |
| بیزدن ده بیر سن اوْنلارا قصّه ده | از غصّه هاى بى حدِ ما قصّه ساز کن |
| قصّه میزده چوخلى غم و غصّه ده | چشمان خفته را تو بدان غصّه باز کن |
(20)
| قارى ننه گئجه ناغیل دییَنده | قارى ننه چو قصّة شب ساز میکند |
| کوْلک قالخیب ، قاپ-باجانى دؤیَنده | کولاک ضربه اى زده ، در باز مى کند |
| قورد گئچینین شنگوْلوْسون یینده | با گرگ ، شَنگُلى سخن آغاز مى کند |
| من قاییدیب ، بیرده اوشاق اوْلئیدیم | اى کاش بازگشته به دامان کودکى |
| بیر گوْل آچیب ، اوْندان سوْرا سوْلئیدیم | یک گل شکفتمى به گلستان کودکى |
(21)
| عمّه جانین بال بلله سین ییه ردیم | آن لقمه هاى نوشِ عسل پیشِ عمّه جان |
| سوْننان دوروب ، اوْس دوْنومى گییه ردیم | خوردن همان و جامه به تن کردنم همان |
| باخچالاردا تیرینگَنى دییه ردیم | در باغ رفته شعرِ مَتل خواندن آنچنان ! |
| آى اؤزومى اوْ ازدیرن گوْنلریم ! | آن روزهاى نازِ خودم را کشیدنم ! |
| آغاج مینیپ ، آت گزدیرن گوْنلریم ! | چو بى سوار گشته به هر سو دویدنم ! |
(22)
| هَچى خالا چایدا پالتار یوواردى | هَچى خاله به رود کنار است جامه شوى |
| مَمَد صادق داملارینى سوواردى | مَمّد صادق به کاهگلِ بام ، کرده روى |
| هئچ بیلمزدیک داغدى ، داشدى ، دوواردى | ما هم دوان ز بام و زِ دیوار ، کو به کوى |
| هریان گلدى شیلاغ آتیب ، آشاردیق | بازى کنان ز کوچه سرازیر مى شدیم |
| آللاه ، نه خوْش غمسیز-غمسیز یاشاردیق | ما بى غمان ز کوچه مگر سیر مى شدیم ! |
(23)
| شیخ الاسلام مُناجاتى دییه ردى | آن شیخ و آن اذان و مناجات گفتنش |
| مَشَدرحیم لبّاده نى گییه ردى | مشدى رحیم و دست یه لبّاده بردنش |
| مشْدآجلى بوْز باشلارى ییه ردى | حاجى على و دیزى و آن سیر خوردنش |
| بیز خوْشودوق خیرات اوْلسون ، توْى اوْلسون | بودیم بر عروسى وخیرات جمله شاد |
| فرق ائلَمَز ، هر نوْلاجاق ، قوْى اولسون | ما را چه غم ز شادى و غم ! هر چه باد باد ! |
(24)
| ملک نیاز ورندیلین سالاردى | اسبِ مَلِک نیاز و وَرَندیل در شکار |
| آتین چاپوپ قئیقاجیدان چالاردى | کج تازیانه مى زد و مى تاخت آن سوار |
| قیرقى تکین گدیک باشین آلاردى | دیدى گرفته گردنه ها را عُقاب وار |
| دوْلائیا قیزلار آچیپ پنجره | وه ، دختران چه منظره ها ساز کرده اند ! |
| پنجره لرده نه گؤزل منظره ! | بر کوره راه پنجره ها باز کرده اند ! |
(25)
| حیدربابا ، کندین توْیون توتاندا | حیدربابا ، به جشن عروسى در آن دیار |
| قیز-گلینلر ، حنا-پیلته ساتاندا | زنها حنا - فتیله فروشند بار بار |
| بیگ گلینه دامنان آلما آتاندا | داماد سیب سرخ زند پیش پاىِ یار |
| منیم ده اوْ قیزلاروندا گؤزوم وار | مانده به راهِ دخترکانِ تو چشمِ من |
| عاشیقلارین سازلاریندا سؤزوم وار | در سازِ عاشقانِ تو دارم بسى سخن |
(26)
| حیدربابا ، بولاخلارین یارپیزى | از عطر پونه ها به لبِ چشمه سارها |
| بوْستانلارین گوْل بَسَرى ، قارپیزى | از هندوانه ، خربزه ، در کشتزارها |
| چرچیلرین آغ ناباتى ، ساققیزى | از سقّز و نبات و از این گونه بارها |
| ایندى ده وار داماغیمدا ، داد وئرر | مانده است طعم در دهنم با چنان اثر |
| ایتگین گئدن گوْنلریمدن یاد وئرر | کز روزهاى گمشده ام مى دهد خبر |
(27)
| بایرامیدى ، گئجه قوشى اوخوردى | نوروز بود و مُرغ شباویز در سُرود |
| آداخلى قیز ، بیگ جوْرابى توْخوردى | جورابِ یار بافته در دستِ یار بود |
| هرکس شالین بیر باجادان سوْخوردى | آویخته ز روزنه ها شالها فرود |
| آى نه گؤزل قایدادى شال ساللاماق ! | این رسم شال و روزنه خود رسم محشرى است ! |
| بیگ شالینا بایراملیغین باغلاماق ! | عیدى به شالِ نامزدان چیز دیگرى است ! |
(28)
| شال ایسته دیم منده ائوده آغلادیم | با گریه خواستم که همان شب روم به بام |
| بیر شال آلیب ، تئز بئلیمه باغلادیم | شالى گرفته بستم و رفتم به وقتِ شام |
| غلام گیله قاشدیم ، شالى ساللادیم | آویخته ز روزنة خانة غُلام |
| فاطمه خالا منه جوراب باغلادى | جوراب بست و دیدمش آن شب ز روزنه |
| خان ننه مى یادا سالیب ، آغلادى | بگریست خاله فاطمه با یاد خانْ ننه |
(29)
| حیدربابا ، میرزَممدین باخچاسى | در باغهاى میرزامحمد ز شاخسار |
| باخچالارین تورشا-شیرین آلچاسى | آلوچه هاى سبز وتُرش ، همچو گوشوار |
| گلینلرین دوْزمه لرى ، طاخچاسى | وان چیدنى به تاقچه ها اندر آن دیار |
| هى دوْزوْلر گؤزلریمین رفینده | صف بسته اند و بر رفِ چشمم نشسته اند |
| خیمه وورار خاطره لر صفینده | صفها به خط خاطره ام خیمه بسته اند |
(30)
| بایرام اوْلوب ، قیزیل پالچیق اَزَللر | نوروز را سرشتنِ گِلهایِ چون طلا |
| ناققیش ووروب ، اوتاقلارى بَزَللر | با نقش آن طلا در و دیوار در جلا |
| طاخچالارا دوْزمه لرى دوْزللر | هر چیدنى به تاقچه ها دور از او بلا |
| قیز-گلینین فندقچاسى ، حناسى | رنگ حنا و فَنْدُقة دست دختران |
| هَوَسله نر آناسى ، قایناناسى | دلها ربوده از همه کس ، خاصّه مادران |
(31)
| باکى چى نین سؤزى ، سوْوى ، کاغیذى | با پیک بادکوبه رسد نامه و خبر |
| اینکلرین بولاماسى ، آغوزى | زایند گاوها و پر از شیر ، بام و در |
| چرشنبه نین گیردکانى ، مویزى | آجیلِ چارشنبه ز هر گونه خشک و تر |
| قیزلار دییه ر : « آتیل ماتیل چرشنبه | آتش کنند روشن و من شرح داستان |
| قیزلار دییه ر : « آتیل ماتیل چرشنبه | آتش کنند روشن و من شرح داستان |
| آینا تکین بختیم آچیل چرشنبه » | خود با زبان ترکىِ شیرین کنم بیان : |
| قیزلار دییه ر : « آتیل ماتیل چرشنبه | آینا تکین بختیم آچیل چرشنبه » |
(32)
| یومورتانى گؤیچک ، گوللى بوْیاردیق | با تخم مرغ هاى گُلى رنگِ پُرنگار |
| چاققیشدیریب ، سینانلارین سوْیاردیق | با کودکان دهکده مى باختم قِمار |
| اوْیناماقدان بیرجه مگر دوْیاردیق ؟ | ما در قِمار و مادرِ ما هم در انتظار |
| على منه یاشیل آشیق وئرردى | من داشتم بسى گل وقاپِ قمارها |
| ارضا منه نوروزگوْلى درردى | از دوستان على و رضا یادگارها |
(33)
| نوْروز على خرمنده وَل سوْرردى | نوروزعلى و کوفتنِ خرمنِ جُوَش |
| گاهدان یئنوب ، کوْلشلرى کوْرردى | پوشال جمع کردنش و رُفتن از نُوَش |
| داغدان دا بیر چوْبان ایتى هوْرردى | از دوردستها سگ چوپان و عوعوَش |
| داغدان دا بیر چوْبان ایتى هوْرردى | از دوردستها سگ چوپان و عوعوَش |
| اوندا ، گؤردن ، اولاخ ایاخ ساخلادى | دیدى که ایستاده الاغ از صداى سگ |
(34)
| آخشام باشى ناخیرینان گلنده | وقتِ غروب و آمدنِ گلّة دَواب |
| قوْدوخلارى چکیب ، وورادیق بنده | در بندِ ماست کُرّة خرها به پیچ و تاب |
| ناخیر گئچیب ، گئدیب ، یئتنده کنده | گلّه رسیده در ده و رفته است آفتاب |
| حیوانلارى چیلپاق مینیب ، قوْواردیق | بر پشتِ کرّه ، کرّه سوارانِ دِه نگر |
| سؤز چیخسایدى ، سینه گریب ، سوْواردیق | جز گریه چیست حاصل این کار ؟ بِهْ نگر |
(35)
| یاز گئجه سى چایدا سولار شاریلدار | شبها خروشد آب بهاران به رودبار |
| داش-قَیه لر سئلده آشیب خاریلدار | در سیل سنگ غُرّد و غلتد ز کوهسار |
| قارانلیقدا قوردون گؤزى پاریلدار | چشمانِ گرگ برق زند در شبانِ تار |
| ایتر ، گؤردوْن ، قوردى سئچیب ، اولاشدى | سگها شنیده بویِ وى و زوزه مى کشند |
| قورددا ، گؤردوْن ، قالخیب ، گدیکدن آشدى | گرگان گریخته ، به زمین پوزه مى کشند |
(36)
| قیش گئجه سى طؤله لرین اوْتاغى | بر اهل ده شبانِ زمستان بهانه اى است |
| کتلیلرین اوْتوراغى ، یاتاغى | وان کلبة طویله خودش گرمخانه اى است |
| بوخاریدا یانار اوْتون یاناغى | در رقصِ شعله ، گرم شدن خود فسانه اى است |
| شبچره سى ، گیردکانى ، ایده سى | سِنجد میان شبچره با مغز گردکان |
| کنده باسار گوْلوْب - دانیشماق سسى | صحبت چو گرم شد برود تا به آسمان |
(37)
| شجاع خال اوْغلونون باکى سوْقتى | آمد ز بادکوبه پسرخاله ام شُجا |
| دامدا قوران سماوارى ، صحبتى | با قامتى کشیده و با صحبتى رسا |
| یادیمدادى شسلى قدى ، قامتى | در بام شد سماور سوقاتیش به پا |
| جؤنممه گین توْیى دؤندى ، یاس اوْلدى | از بختِ بد عروسى او شد عزاى او |
| ننه قیزین بخت آیناسى کاس اوْلدى | آیینه ماند و نامزد و هاى هایِ او |
(38)
| حیدربابا ، ننه قیزین گؤزلرى | چشمانِ ننه قیز به مَثَل آهوى خُتَن |
| رخشنده نین شیرین-شیرین سؤزلرى | رخشنده را سخن چو شکر بود در دهن |
| ترکى دئدیم اوْخوسونلار اؤزلرى | ترکى سروده ام که بدانند ایلِ من |
| بیلسینلر کى ، آدام گئدر ، آد قالار | این عمر رفتنى است ولى نام ماندگار |
| یاخشى-پیسدن آغیزدا بیر داد قالار | تنها ز نیک و بد مزه در کام ماندگار |
(39)
| یاز قاباغى گوْن گوْنئیى دؤیَنده | پیش از بهار تا به زمین تابد آفتاب |
| کند اوشاغى قار گوْلله سین سؤیَنده | با کودکان گلولة برفى است در حساب |
| کوْرکچى لر داغدا کوْرک زوْیَنده | پاروگران به سُرسُرة کوه در شتاب |
| منیم روحوم ، ایله بیلوْن اوْردادور | گویى که روحم آمده آنجا ز راه دور |
| کهلیک کیمین باتیب ، قالیب ، قاردادور | چون کبک ، برفگیر شده مانده در حضور |
(40)
| قارى ننه اوزاداندا ایشینى | رنگین کمان ، کلافِ رَسَنهاى پیرزن |
| گوْن بولوتدا اَییرردى تشینى | خورشید ، روى ابر دهد تاب آن رسَن |
| قورد قوْجالیب ، چکدیرنده دیشینى | دندان گرگ پیر چو افتاده از دهن |
| سوْرى قالخیب ، دوْلائیدان آشاردى | از کوره راه گله سرازیر مى شود |
| بایدالارین سوْتى آشیب ، داشاردى | لبریز دیگ و بادیه از شیر مى شود |
Nastaligh...
